MECENAS Het werk van Steven Peters Caraballo valt op door leesbaarheid en technische beheersing. Vergis je echter niet. Die virtuositeit zet hij in om je als kijker binnen te lokken in een beeld. Net onder het blinkende oppervlak zit vaak een onbestemde donkerte. Over identiteit, onze omgang met dieren, een duister ongeluk dat loert, het verschil tussen tooi en authenticiteit… De sterke ‘poot’ waarmee Steven een beeld in olieverf of pastel vat, lijkt soms van een andere tijd, maar spreekt dus over vandaag. Ook de term Mecenas houdt een anachronisme in. Meer dan een financiële broodheer heeft de kunstenaar vandaag nood aan mentale gangmakers. Luc Tuymans speelde zo’n rol voor een komende generatie schilders. Zijn hoofd, vierenzestig keer geschilderd, is herkenbaar in de installatie die Steven hier presenteert. De mond van de meester opent lichtjes of iets verder, de ogen spreken of trekken net terug in hun holle, omwalde kassen. De hangende cirkel moet je als kijker al bukkend in. Steven Peters Caraballo vat ze op als een heuse hommage.
|