FENIA PROOST De interventie van het onzichtbare lichaam

In ‘De interventie van het onzichtbare lichaam’: gaat Fenia Proost samen met andere “mensen met een niet-zichtbare, fysieke beperking” het niet-zichtbare, zichtbaar maken langsheen de visualisatie van hun diagnoses en langsheen de veruitwendiging van hun daaraan verbonden angsten, gedachten en dromen. Een metaforische benadering van de verschillende beperkingen vormt het vertrekpunt van haar ontwerppraktijk, die conversatie, acceptatie en erkenning nastreeft, want wat als ze hun niet-zichtbare, lichamelijke beperking toch konden belichamen? Het taboe dat rond chronische ziektes hangt is herkenbaar voor zo goed als iedereen die er ooit mee naar buiten komt. Uit angst voor negatieve gevolgen op de eigen positie binnen de samenleving, houden mensen het vaak geheim. Precies daarom schept de vertaalslag van de onzichtbare fysieke beperking naar een alternatieve zichtbare realiteit, interessante mogelijkheden en kan het van grote persoonlijke betekenis zijn. ‘Miguel’ De vermoeidheid van Miguel beheerst alle aspecten van zijn leven en is nauw verbonden met zijn omgeving. De door de maatschappij aangemoedigde levenswijze van multitasken, volgeplande dagen en fulltime werken, botst op de levensomstandigheden van een persoon met CVS, maar in de plaats van hem dat te verwijten, werden de volgende vragen gesteld: Wat als Miguel overal zou kunnen slapen? Hoe zou zijn wereld er dan uit zien en wat zouden wij daar van kunnen leren? Ervan uitgaan dat Miguel overal zou kunnen slapen, biedt een ludieke oplossing voor zijn problematiek, terwijl het neerleggen van zijn lichaam ook een duidelijke boodschap naar het alsmaar doorgaan van onze samenleving vormt. Zijn lichaam wordt als het ware een tool om zonder woorden uit te beelden wat er voor hem wringt. ‘Lisa’ Jarenlang had Lisa last van drukkende baarmoederpijnen, die verschillende specialisten niet thuis konden brengen. Pas na een verwijderd hormoonstaafje, een gevolgd fodmap-dieet en een behandeling met antidepressiva en antipsychotica, belande ze bij een gynaecologe die zag dat endometriose aan de oorzaak van haar pijnen lag. Te bezichtigen is naast een feministisch pleidooi tegen het wegzetten van vrouwelijke pijnen als ‘hysterisch’ of ‘psychotisch’, ook een zoektocht naar erkenning, want wat als Lisa haar baarmoeder met ons had kunnen delen? Omdat een warmwaterkruik voor vele vrouwen het verdrijven van maandstondkrampen symboliseert, is het object erop gebaseerd. Een op maat van Lisa gemaakte variant moest niet alleen fungeren als een veruitwendiging van haar baarmoeder, maar ook als drager van haar verhaal. Ze nodigde verschillende vrouwen uit het hete water te gieten in de warmwaterkruiken en deze tegen de onderbuik gedrukt, tussen hun benen te plaatsen. Zodoende werd een nieuw ritueel toegevoegd aan de reeds bestaande handeling en kan het object een symbool van erkenning worden.Van 25 september t.e.m 31 oktober zaterdagen en zondagen van 14.00 u tot 18.00 u

Comments